ارائه توسط ستاد اقامه نماز
در کتاب "برگی از دفتر آفتاب" که شرح احوال، گفتار و سیره عرفانی عارف ربانی حضرت آیت الله بهجت (ره) است، در باب شرایط حضور قلب و لذّت از عبادت و نماز چنین آمده است:
علاقه ای که حضرت امام به نماز داشتند، عاشقانه بود، نه از روی عادت. مدتی قبل از اذان، خود را مهیای نماز می کردند و این کار را واقعاً عاشقانه انجام می دادند.
نماز قالبی دارد و مضمونی؛ جسمی دارد و روحی. مواظب باشیم كه جسم نماز از روح نماز خالی نماند. نمیگوییم جسم بی‌روح نماز هیچ اثری ندارد؛ چرا، بالاخره یک اثرکی دارد؛ اما آن نمازی که اسلام و قرآن و شرع و پیغمبر و ائمه علیهم‌السّلام
اهمیت به انجام واجبات و نیز کوشا بودن در ادای مستحبّات، که تقیّد به ظواهر شرع نام دارد، محتاج صبر است. مسلمان حقیقی باید راجع به واجبات و مستحبات، صبر و استقامت داشته باشد تا کم کم آن صبر، به او تقیّد دهد و به مرور، آن تقیّد، برای او ملکه شود.
یکی از دغدغه های همیشگی متدینین پیدا کردن حالت حضور و توجه در نماز است که البته کار بسیار مشکلی است اما هم مهم است و هم لازم. و در لزوم آن احادیث تکان دهنده ای وجود دارد
آیت الله وحید در پاسخ به سوالی در خصوص توجه در نماز، رعایت امور هشتگانه را توصیه کردند. متن سوال و پاسخ معظم‌له که در پایگاه اطلاع‌رسانی این مرجع تقلید قرار دارد به این شرح است.
خیلی دوست دارم نماز با حضور قلب بخونم اما هر کاری می کنم نمیشه می تونید کمکم کنید؟ اگر تو هم مثل من این سوال برات تبدیل به یه دغدغه فکری شده
آنها که بر نماز مواظبت دارند. در آنجا خاطر شریفتان هست که اشاره کردیم که محافظت از نماز یکی این است که در اوقات خودش انجام بگیرد و این حد‌اقل مراقبه است.
