ارائه توسط ستاد اقامه نماز
وقت نماز بود، صدای اذان از پشت پنجره خانه، دل را نوازش می كرد، بچه ها داخل اتاق مشغول بازی بودند، مادر وضو گرفته بود، و پدر هم در حال وضو گرفتن بود، بچه‌ها همین طور كه بازی می‌كردند به اعمال و رفتار پدر و مادر توجه داشتند....
یك از فضلاء از مرحوم علامه طباطبایی سؤال كرد: چه كنم در نماز حضور قلب داشته باشم؟ مرحوم علامه در پاسخ فرمودند: كم حرف بزن.
ابوحامد غزالى، از دانشمندان بزرگ اسلامى در قرن پنجم و ششم هجرى است. به سال 450 هجرى در توس زاده شد و پنجاه و پنج سال بعد (505 هجرى) در همان جا درگذشت. زندگانى شخصى و علمى امام محمد غزالى
تمام احکامی که در قران ذکر گردیده در صورتی که بیان وقید خاصی در روایات برای آنان ذکر نشده باشد به ظاهرشان اخذ می گردد واگر بیانی برای آنها آمده که اضافه تر از بیان قرانی است این روایات باید از لحاظ سند محکم باشند چون تخصیص وتقیید قرآن امری مهم و فخیم بوده و تساهل در آن تقریبا ایجاب تحریف در قرآن را می کند که فعلا این مورد از بحث ما خارج است.
مقدمه: فقه مقارن، روشی فقهی است که به بررسی اقوال و ادله فقهی مذاهب مختلف پیرامون یک موضوع می پردازد. در این روش گاهی به گزارش قول مشهور هر مذهب و بیان آن در جنب آرای مشهور دیگر مذاهب فقهی و بیان دلیل هر قول اکتفا می شود و هدف برجسته کردن نقاط اشتراک و یا اختلاف مذاهب مختلف است. گاهی نیز محقق به موازنه بین اقوال منسوب به هر مذهبی دست می زند و میزان قوّت استنباط واستحکام ادله هر قول را بررسی می کند. فراتر از این، می توان موضوعی را محور بحث قرارداد و همه اقوال و ادله مورد استناد مذاهب مختلف را در چارچوب مورد اتفاق همگان و یا مورد قبول صاحب آن قول و اصحاب آن مذهب، به نقد کشید و به کاوشهای درون مذهبی پرداخت و میزان انطباق هر قول و دلیلی را با قرآن حکیم و سنت اصیل که اساس شریعت بر آن استوار است، مشخص کرد.
اوّلاً: تنها شیعیان نیستند که با دست باز نماز می خوانند، بلکه مالکی ها نیز با دستِ باز نماز می خوانند. ابن رشد از علمای معروف اهل سنّت در «بدایة المجتهد» می گوید: المسألة الخامسة: إختلف العلماء فی وضع الیدین إحداهما علی الأخری فی الصلاة فکره ذلک مالک فی الفرض و أجازه فی النفل.
مهر درسجده موضوعیت ندارد وبه هنگام سجده نماز، بايد بر خاك يا ساير اجزاى زمين سجده كرد يا بر چيزهايى كه از زمين مىرويد، مانند برگ و چوب درختان و تمام گياهان (به استثناى آنچه خوردنى يا پوشيدنى است ( .
